σαρακιάρικος

-η, -ο / σαρακιάρικος, -η, -ον, ΝΜ

σαρακοφαγωμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σάρακας + κατάλ. -ιάρικος (< κατάλ. -ιάρης), πρβλ. ψωρ-ιάρικος].